این شعر زیبا نیز بسیار جالب است و نام آن را سیلاب خروشنده گذاشته اند.
حیرت زده ی مکر تو روباه دو رنگم
با آنکه قوی پنجه تر از شیر و پلنگم
سیلاب خروشنده ام ای قله ی مغرور
تا چند زنی پای شتابنده به سنگم
من در طلب بحر و تو با سلسله ای سنگ
خواهی که دهی جای در این دره ی تنگم
ای قم طوفان زده ، هرگز نهراسد
از هیمنه ی خشم و خروش تو نهنگم
با لشکری از موج به ساحل بگریزی
چون در نگری عرصه ی طوفانی جنگم
تا زین خم نیرنگ نگیرد دل من رنگ
یا رومی رومم من و یا زنگی زنگم»
من مهدی » مهد غزلم گر نکشاند
بی تابی گهواره ی زلفی به درنگم
سهراب سپهری در سال ۱۳۵۸ به بیماری سرطان خون مبتلا شد و به همین سبب در همان سال برای درمان به انگلستان رفت، اما پیشرفت بیماری به حدی بود که نا امید برگشت. سهراب سپهری سرانجام در۱ اردیبهشت سال ۱۳۵۹ در بیمارستان پارس تهران به علت ابتلا به بیماری سرطان خون درگذشت. صحن امامزاده سلطان علی بن محمد باقر روستای مشهد اردهال واقع در اطراف کاشان محل دفن سهراب سپهری می باشد.
اشعار سهراب سپهری
حال به شعرهای سهراب توجه کنید.
روزی خواهم آمد و پیامی خواهم آورد…
خواهم آمد گل یاسی به گدا خواهم داد
زن زیبای جذامی را گوشواری دیگر خواهم بخشید
کور را خواهم گفتم : چه تماشا دارد باغ …
هر چه دشنام از لب خواهم برچید
هر چه دیوار از جا خواهم برکند
رهن را خواهم گفت : کاروانی آمد بارش لبخند
ابر را پاره خواهم کرد
من گره خواهم زد چشمان را با خورشید ، دل ها را با عشق ،سایه ها را با آب ،شاخه ها را با باد
و به هم خواهم پیوست،خواب کودک را با زمزمه زنجره ها
بادبادک ها به هوا خواهم برد
گلدان ها آب خواهم داد …
خواهم آمد ،سر هر دیواری میخکی خواهم کاشت
پای هر پنجره ای شعری خواهم خواند
هر کلاغی را کاجی خواهم داد
مار را خواهم گفت : چه شکوهی دارد غوک
آشتی خواهم داد
آشنا خواهم کرد
راه خواهم رفت
نور خواهم خورد
دوست خواهم داشت
درباره این سایت